Jakim prawem

Od mojego ostatniego wpisu minęło sporo czasu, a powodów mojego milczenia jak zwykle było sporo: nowe sprawy, nowi klienci i nowe projekty. Czasu na bloga niewiele, a właściwie wcale. 🙁 Aby nie być gołosłownym, dziś chciałam Wam powiedzieć słów kilka o jednym z projektów, który ostatnio mocno mnie absorobował, czyli webinarium dotyczącym decyzji środowiskowej.

Czytelnicy, którzy śledzą mojego bloga od jego początków doskonale wiedzą, że zdecydowana większość spraw, którym od kilkunastu lat poświęcam się zawodowo, to sprawy dotyczące decyzji niezbędnych do zrealizowania inwestycji deweloperskich.  Stąd też na blogu wiele wpisów odnoszących się do spraw z zakresu prawa budowlanego i planowania przestrzennego, bo to w zaasadzie chleb powszedni każdego dewelopera. Parafrazując powiedzenie: gdzie diabeł nie może, tam babę pośle, tam gdzie architekt nie pomoże – tam inwestorzy wysyłają mnie 🙂 

Na co dzień walczę więc z trudnymi sprawami, nieraz bardzo skomplikowanymi prawnie. Próbuję też edukować urzędników zwracając im uwagę w pismach, że nie mogą ignorować orzecznictwa, zwłaszcza gdy w danej sprawie jest ono ugruntowane. Czasem czuję bezsilność i rozczarowanie, gdy moje argumenty, poparte wyrokami sądów i tak nie trafiają do organów, a szczególnie, gdy odpowiedź na te argumenty można sprowadzić do prostego „nie – bo nie”. Ale o wiele częściej sprawy deweloperów dają mi ogromną satysfakcję, zwłaszcza gdy są niezwykle trudne, poparte wielogodzinnymi analizami, a my uzyskujemy korzystne dla klienta rozstrzygnięcie.

Ale jak już powiedziałam– nie tylko sprawy deweloperów zaprzątają mi głowę, o czym pewnie niewielu z Was wie. 🙂

Z racji mojego doświadczenia w sprawach administracyjnych, wspieram również przedsiębiorców z zupełnie innej branży – górniczej. Reprezentuję klientów w postępowaniach środowiskowych, poprzedzających uzyskanie koncesji na eksploatację złóż, a także w innych sprawach, których rozstrzygniecie warunkuje rozpoczęcie eksploatacji. Od tego roku nasza kancelaria rozpoczęła współpracę z Polskim Związkiem Przedsiębiorców Kruszyw, która zaowocowała webinarium prawnym dedykowanym członkom Związku. Webinarium odbyło się w ubiegłym tygodniu i dotyczyło „Wybranych formalnych i materialnych aspektów procesu uzyskiwania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach”, a ja miałam przyjemność być jedną z jego prelegentek.

Koncepcja webinarium sprowadzała się do odpowiedzi na konkretne, zgłoszone przez członków Związku problemy prawne i dlatego miało ono bardzo praktyczny charakter. Żadne tam „lanie wody” i teoretyzowanie. 🙂 Same konkrety i praktyczne wskazówki.

Jeśli więc macie problemy z uzyskaniem decyzji środowiskowej, albo jeśli chcecie uniknąć błędów w procedowaniu decyzji środowiskowej – służę pomocą. 

.

Na pewno nie raz zdarzyło się Wam, że w związku z realizacją inwestycji musieliście na pewien czas zająć pas drogowy. Każdy kto miał do czynienia z taką sytuacją wie, że w takim przypadku trzeba uzyskać zezwolenie na zajęcie pasa drogowego. Ma ono formę decyzji i jest wydawane przez zarządcę drogi.

Niby prosta sprawa i nie powinna rodzić problemów, a okazuje się że deweloperzy często napotykają tu na schody w postaci – np. żądania przez zarządcę przedłożenia porozumienia/umowy, na podstawie której korzystający z pasa drogowego przejmie wszystkie obowiązki z tytułu rękojmi za wady i z tytułu gwarancji, ciążące na podmiocie (np. innym deweloperze), który kilka miesięcy wcześniej przebudował ten pas drogowy.

Zapytacie pewnie – czy to jest zgodne z prawem?

Otóż drodzy Państwo – moim zdaniem – nie jest.

Zasady wydawania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z 2004 roku ws w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego. Wyraźnie wskazano w nim, jakie dokumenty muszą zostać dołączone do wniosku o wydanie decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego. Żaden z zawartych w nim przepisów nie odnosi się do kwestii przejęcia obowiązków z gwarancji czy rękojmi.

Na brak takiego obowiązku wskazują także pośrednio  przepisy ustawy o drogach publicznych. Wynika z nich jedynie, że zarządca drogi określa w decyzji warunki zajęcia pasa drogowego oraz warunki jego przywrócenia do stanu poprzedniego, a także że zajmujący pas drogowy jest obowiązany zapewnić bezpieczne warunki ruchu i przywrócić pas do poprzedniego stanu użyteczności w określonym terminie. Tak więc to decyzja ma wskazywać warunki przywrócenia pasa drogowego do stanu poprzedniego, a nie ma niejako legalizować wymagane przez zarządcę wcześniejsze uzgodnienia dewelopera z wykonawcą pasa drogowego  ws przejęcia gwarancji.

Zwykle też oczekiwane przez zarządcę przejęcie gwarancji wiąże się z dłuższym okresem odpowiedzialności za wady powstałe w związku z zajęciem pasa drogowego. Tymczasem przepis wspomnianego przeze mnie rozporządzenia (§ 3 ust. 3 ) wyraźnie wskazuje, że w warunkach przywrócenia pasa drogowego, określa się zasady usuwania usterek i wad technicznych, powstałych w ciągu 24 miesięcy od daty odbioru pasa drogowego.

Tak więc jeśli oczekuje się od was że zobowiążecie się usuwać wady przez okres dłuższy niż 24 m-ce, to także i to oczekiwanie jest pozbawione podstaw prawnych.

Zanim jednak wytoczycie  przeciwko zarządcy wszystkie działa, pamiętajcie, że:

1. Decyzja o zezwoleniu na zajęcie pasa drogowego, jest decyzją uznaniową, co oznacza, że organ może, ale nie musi zezwolić na zajęcie pasa drogowego. Jeśli jednak wydaje decyzję odmowną, to musi ją uzasadnić, ponieważ uznaniowość, nie oznacza dowolności.

2. Zawsze jest ryzyko, że z powodu nieprzedłożenia gwarancji, czy jakiegokolwiek innego dokumentu, który nie jest przewidziany w ustawie i rozporządzeniu organ pozostawi Wasz wniosek bez rozpoznania, a Wam pozostanie toczyć boje w sądzie, że było to niezgodne z prawem.

3. Jeśli wejdziecie na drogę sporu, musicie liczyć się, że szybko zezwolenia nie dostaniecie, a przecież zazwyczaj to właśnie czas ma dla Was największe znaczenie.

4. Korzystając z pasa drogowego bez zezwolenia musicie liczyć się z nałożeniem na Was wysokich sankcji. Zgodnie z ustawą o drogach publicznych, za zajęcie pasa drogowego: bez zezwolenia zarządcy drogi lub  z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu zarządcy drogi lub o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi – zarządca drogi może Wam wymierzyć karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty, jaka byłaby należna za zajęcie pasa.

Nie mówię, że macie godzić się na łamanie przez zarządców prawa i wykorzystywanie przez nich Waszej przymusowej sytuacji. Ale zanim podejmiecie decyzję – dobrze skalkulujcie, co Wam się bardziej opłaca – czy iść na tak zwane zwarcie, czy machnąć ręką i dać zarządcy to, czego żąda.