Kilka tygodni temu informowałam Was, że 26 lipca br. weszły w życie nowe zasady wydawania decyzji o warunkach zabudowy.
Co to oznacza dla już toczących się postępowań, które zostały wszczęte przed tą datą?
W tych postępowaniach nowe zasady wydawania decyzji o warunkach zabudowy nie będą obowiązywały – organ będzie stosował dotychczasowe przepisy.
Natomiast w postępowaniach wszczynanych po tej dacie, zastosowanie będą już miały nowe zasady ustalania warunków zabudowy. W decyzjach o warunkach zabudowy pojawią się więc nowe wskaźniki.
O niektórych z nich wspominałam w poprzednim wpisie pt. „Nowe zasady wydawania decyzji o warunkach zabudowy – cz. I.”
Dziś omówię kolejne parametry, które będą ustalane w decyzji o warunkach zabudowy:
• szerokość elewacji frontowej,
• wysokość zabudowy,
• geometrię dachu (kąt nachylenia i układu połaci dachowych),
• minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej,
• minimalną liczbę miejsc do parkowania.
Nowe zasady wydawania decyzji o warunkach zabudowy – szerokość elewacji frontowej
Szerokość elewacji frontowej będzie wyznaczana na dotychczasowych zasadach, czyli na podstawie średniej szerokości elewacji frontowych istniejącej zabudowy na działkach w obszarze analizowanym, z tolerancją do 20 %.
Dopuszczalne będzie ustalenie innej szerokości elewacji frontowej, jeżeli będzie to wynikać z analizy urbanistycznej.
Wysokość zabudowy
Jednym ze wskaźników, do którego odnoszą się nowe zasady wydawania decyzji o warunkach zabudowy jest wysokości zabudowy. Dotychczas w decyzjach WZ spotykaliście ten wskaźnik pod inną nazwą: wysokości „górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki.
Wskaźnik wysokości zabudowy będzie ustalany na podstawie wysokości zabudowy na dostępnych z tej samej drogi publicznej przylegających działkach sąsiednich.
Jeżeli wysokość ta będzie przebiegać tworząc uskok, wówczas powinno się przyjąć średnią wielkość występującą na tych działkach.
Dopuszczalne będzie jednak ustalanie innej wysokości zabudowy, jeżeli będzie to wynikało z analizy urbanistycznej.
